Aslında yazmaya karşı bir özlemim vardı.
Blog yazmak, kendi inisiyatifimle başladığım bir şey.
Yaşamımda kendi inisiyatifimle denediğim pek çok şey yok.

Lacan'ın dediği gibi insanlar başkalarının arzularını arzular.
Başkalarının istediği şeyleri yaparak yaşadım.

Bu para kazandırıyordu ve istikrarlıydı.
Kendi istediğim şeyle para kazanmak kolay değildi.
Neyse ki seçtiğim yazılım işi şans eseri keyifliydi.

Yaşamım istikrar kazanınca hayallerim kımıldamaya başladı.
Yazmayla ilgili bir iş yaparak geçim sağlamak.

Bir zamanlar bloga yazı yazmaya başlayınca yazım becerim artacak ve hayallerim
gerçekleşebilir diye düşünüyordum.
Ancak o zamanlar ne çok çalıştım ne de keyif aldım.
Neredeyse birkaç yıl ölü gibi bıraktım.

Ancak zamanla toplum giderek daha fazla yazmayı talep ediyor.
Yazmasak da yaşayabiliriz ama
Yazmak geri dönüşü çok büyük olan bir şey.

Günümüz insanları okuma ve yazma konusunda pek iyi değil.
Bu dönemde yazı yazmak, tüketiciden
üreticiye pozisyonumuzu değiştirmek için harika bir fırsat.

Çeşitli platformlar ortaya çıktı ve para kazanmak da mümkün hale geldi.
Elbette Google veya Tistory'de blogculukla

para kazanan birçok kişi var.
Eskiden bu kişileri kıskanırdım.

Şimdi ise daha fazla çeşitli platform üreticiye
ihtiyaç duyuyor.

Örneğin YouTube'da 50 milyon vatandaşın çoğu
tüketici. Bu kişilerden üretici sayısı çok az
.

Bloglar da aynı şekilde.
X, Threads, Instagram hepsinde yazı yazmak temel.

YouTube içerik üreticileri de yazmayı vurguluyor.
Sadece senaryoyla video oluşturan yapay zekâ hizmetleri de
var.

Sonuç olarak Buckingham değil (yaşım belli oluyor)
yazının temel olduğu.

Yazı ile biz sıradan insanlardan özel insanlara
dönüşebiliriz.

Kıskançlık duyan biri olarak ben de bir şeyler yapmak için kayıt
başladım. Blog işte bu başlangıç.

Yazı yoluyla emeklilik için hazırlanabiliriz.

Yakında ülkemiz düşük büyüme ve yaşlanan bir topluma geçiş yapacak.
Hepimiz ister istemez emekli olmak zorundayız.

Bir zamanlar yazılımcılar 45 yaşında emekli olup tavuk kızartmak
kuraldı.
Şimdi şükür ki emeklilik yaşı çok ileriye kaydı.
İyisiyle kötüsüyle 65 yaşına kadar çalışabiliriz.

Ya da bilmiyorum, yaşlanan bir toplumda 70-80 yaşına kadar
mevcut kariyerimizi kullanarak çalışabilir miyiz?

Genç yaşta erken emekli olup
yaşlılıkta emekli olup
emeklilik sonrası yapılabilecek işler arasında blog yazmak
başka hiçbir işe benzemez.
En azından benim için öyle.

Emlakçı olmak için gayrimenkul danışmanlığı sertifikası alabiliriz veya
barista sertifikası alıp kafede yeniden işe girebilir veya
iş kurabiliriz?

Öte yandan
yatırımlar başarılı olup boru hattı oluşturabilir veya
yeterince emekli maaşı olup her gün seyahat edip
sadece golf oynayan kişiler de olabilir.
Bunu hayal eden kişiler de olabilir. Ancak...

Para endişesi olmadan her gün gezmek gerçekten mutlu eder mi?
Bence değil.

Zayıf hayal gücümün emeklilik sonrası yaşam için sunabileceği
örnekler bu kadar.

Bloga yazı yazarak yaşamak istiyorum.
Emekli olduğumda yapmak istediğim işi istediğim kadar yaparak
keyifli bir şekilde yaşamak istiyorum.

Emekli maaşı temel olarak yazı yazarak gelir elde edip
sürdürülebilir bir yaşam hayal ediyorum.

Her sabah spor yapıp kütüphaneye işe gitmek istiyorum.
Kütüphanede kitap okuyup yazı yazarak yaşamak istiyorum.

Öğle yemeğinde Starbucks'a dizüstü bilgisayarımı alıp salata yerken
bloga yazı yazmak istiyorum.

Sadece hayal etmek bile keyifli.

Herhangi bir seyahat ve eğlenceden daha keyifli ve eğlenceli bir şey.
Bu kadar keyifli bir iş yaparken tereddüt edecek hiçbir neden yok.

İstifa etmeden veya emekli olmadan önce yapmaya karar verdim.
Şimdiden hazırlanıp blogumu sağlam bir arka plan haline
getirmeye çalışacağım.