ที่จริงแล้ว ผมมีความกระหายอยากเขียน
การเขียนบล็อกเป็นสิ่งที่ผมริเริ่มขึ้นเอง
ตลอดชีวิต ผมไม่ค่อยได้ริเริ่มทำอะไรด้วยตัวเองมากนัก
ลาค็องกล่าวว่า มนุษย์ปรารถนาในความปรารถนาของผู้อื่น
ผมใช้ชีวิตโดยทำแต่สิ่งที่คนอื่นต้องการ
นั่นทำให้ผมมีรายได้และความมั่นคง
การหาเงินจากสิ่งที่ผมอยากทำนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
โชคดีที่งานพัฒนาซอฟต์แวร์ที่ผมเลือกนั้น ผมรู้สึกสนุกกับมัน
ภาพ: Unsplash โดย James Harrison
เมื่อชีวิตมีความมั่นคง ความฝันของผมก็เริ่มผุดขึ้นมา
หาเลี้ยงชีพด้วยงานที่เกี่ยวข้องกับการเขียน
เมื่อก่อน ผมเคยคิดว่าการเขียนบล็อกจะช่วยให้ฝีมือการเขียนของผมดีขึ้น
และอาจทำให้ความฝันของผมเป็นจริงได้
แต่ตอนนั้น ผมไม่ได้ทุ่มเทหรือสนุกกับมันเท่าไหร่
ปล่อยทิ้งไว้ราวกับตายไปหลายปี
แต่ยุคสมัยนี้เริ่มเรียกร้องให้มีการเขียนมากขึ้น
เราอาจจะอยู่ได้โดยไม่ต้องเขียน
แต่การเขียนจะนำมาซึ่งผลประโยชน์มหาศาล
ปัจจุบัน ผู้คนไม่ค่อยอ่านและเขียน
ในยุคสมัยเช่นนี้ การเขียนจึงเป็นโอกาสอันดีที่จะเปลี่ยนสถานะของเรา
จากผู้บริโภคไปสู่ผู้ผลิต
มีแพลตฟอร์มต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย และยังสามารถหาเลี้ยงชีพได้ด้วย
แน่นอนว่า มีหลายคนที่ใช้บล็อกใน Google หรือ Tistory
หาเลี้ยงชีพอยู่แล้ว
เมื่อก่อน ผมแค่รู้สึกอิจฉาพวกเขาเท่านั้น
ตอนนี้ มีแพลตฟอร์มที่หลากหลายมากขึ้น ที่ต้องการผู้ผลิต
มากขึ้น
ยกตัวอย่างเช่น YouTube ประชากร 50 ล้านคนส่วนใหญ่
เป็นผู้บริโภค แต่สัดส่วนของผู้ผลิตนั้นมีน้อยมาก
จริงๆ
บล็อกก็เช่นกัน
X, Threads, Instagram ล้วนแล้วแต่มีการเขียนเป็นพื้นฐาน
แม้แต่ YouTuber ก็เน้นย้ำเรื่องการเขียน
มีบริการ AI ที่สร้างวิดีโอจากสคริปต์เพียงอย่างเดียวด้วย
ซะด้วย
สรุปแล้ว ไม่ใช่ Buckingham Palace (อายุผมเริ่มเผยแล้ว)
แต่คือ การเขียนเป็นสิ่งพื้นฐาน
การเขียนสามารถเปลี่ยนเราจากคนธรรมดาให้กลายเป็นคนพิเศษได้
ได้
ผมที่เคยแต่รู้สึกอิจฉาคนอื่นๆ เริ่มที่จะลงมือทำอะไรสักอย่าง
และเริ่มต้นบันทึกมัน บล็อกคือจุดเริ่มต้น
pixabay.com
เราสามารถเตรียมตัวสำหรับช่วงหลังเกษียณได้ด้วยการเขียน
ในไม่ช้า ประเทศไทยของเราจะก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุที่มีการเติบโตทางเศรษฐกิจต่ำ
เราทุกคนจะต้องเกษียณ ไม่ว่าจะด้วยความสมัครใจหรือไม่ก็ตาม
เมื่อก่อน นักพัฒนาซอฟต์แวร์มักจะเกษียณอายุ 45 ปี แล้วไปขายไก่ทอด
เป็นเรื่องปกติ
ปัจจุบันโชคดีที่อายุเกษียณเลื่อนไปข้างหน้ามากแล้ว
ถ้าโชคดี อาจจะทำงานได้ถึง 65 ปีเลยทีเดียว
หรือบางที ในสังคมผู้สูงอายุ เราอาจจะทำงานต่อได้ถึง 70 หรือ 80 ปี
โดยใช้ประสบการณ์เดิมของเราก็ได้
ไม่ว่าจะเกษียณอายุน้อย
หรือเกษียณอายุตามปกติ
การเขียนบล็อกเป็นงานที่เหมาะสมที่สุดสำหรับช่วงหลังเกษียณ
เมื่อเทียบกับงานอื่นๆ
อย่างน้อยสำหรับผมก็เป็นเช่นนั้น
เราอาจจะไปสอบใบประกอบวิชาชีพนายหน้าอสังหาริมทรัพย์
แล้วเปิดบริษัทอสังหาริมทรัพย์ หรือไปเรียนเป็นบาริสต้า
แล้วไปทำงานในร้านกาแฟ หรืออาจจะเริ่มธุรกิจใหม่ก็ได้
อีกด้านหนึ่ง
อาจจะประสบความสำเร็จในการลงทุนและสร้างรายได้แบบพาสซีฟ
หรือมีเงินบำนาญมากพอที่จะเที่ยวได้ทุกวัน
ไปเล่นกอล์ฟทุกวันก็ได้
นั่นอาจเป็นความฝันของใครหลายคน แต่
การได้เที่ยวเล่นโดยไม่ต้องกังวลเรื่องเงินนั้น ทำให้มีความสุขจริงๆ หรือไม่
ผมไม่คิดอย่างนั้น
นี่คือตัวอย่างของชีวิตหลังเกษียณที่จินตนาการได้จากความคิดที่ค่อนข้างจำกัดของผม
เท่านั้น
ผมอยากเขียนบล็อกแล้วใช้ชีวิตไปวันๆ
อยากทำสิ่งที่อยากทำในช่วงหลังเกษียณ
แล้วใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
วางเงินบำนาญเป็นฐาน แล้วสร้างรายได้จากการเขียน
เพื่อให้ชีวิตมีความยั่งยืน
ภาพ: Unsplash โดย Mariia Zakatiura
อยากออกกำลังกายทุกเช้า แล้วไปทำงานที่ห้องสมุด
อยากอ่านหนังสือและเขียนหนังสือในห้องสมุด
อยากไป Starbucks ตอนเที่ยง หิ้วโน้ตบุ๊กไปด้วย
กินสลัด แล้วเขียนบล็อก
แค่คิดก็รู้สึกสนุกแล้ว
เป็นสิ่งที่สนุกและน่าสนใจกว่าการท่องเที่ยวและการเล่นสนุกใดๆ
เมื่อมีงานที่สนุกขนาดนี้ เราไม่มีเหตุผลที่จะลังเล
ผมตั้งใจจะทำก่อนลาออกหรือเกษียณ
เตรียมตัวตั้งแต่ตอนนี้ เพื่อสร้างบล็อกให้เป็นหลังพิงที่แข็งแรง
ของผม
ความคิดเห็น0